Mercedes-Benz prezentuje kamienie milowe aerodynamicznego designu na targach Techno Classica

W tym roku mija 60 lat, odkąd Stirling Moss wygrał „Mille Miglia”. Za kierownicą wyścigowego Mercedesa 300 SLR, oznaczonego numerem „722”, osiągnął wtedy rekordowy czas przejazdu legendarnej trasy o długości ponad 1600 km. Zwycięski wóz będzie jedną z gwiazd stoiska Mercedes-Benz podczas targów klasycznej motoryzacji w Essen, trwających od 15 do 19 kwietnia br. Marka ze Stuttgartu zaprezentuje również siedem unikalnych modeli reprezentujących największe osiągnięcia swoich czasów w dziedzinie aerodynamiki – od „Blitzen-Benz” z 1909 roku do współczesnego CLA 45 AMG Shooting Brake.

„W historii Mercedes-Benz niezwykła kultura innowacji idzie w parze z niezwykłymi sukcesami w sportach motorowych. Odzwierciedlają to gwiazdy naszego stoiska na targach Techno Classica, w hali nr 1 centrum wystawienniczego Messe Essen” – mówi Michael Bock, szef oddziału Mercedes-Benz Classic i centrum obsługi klienta. „To jedna z wiodących imprez dla miłośników zabytkowych i klasycznych aut – i odpowiednie miejsce, by zaprezentować legendarny samochód wyścigowy, zwycięzcę Milla Miglia z 1955 roku, oraz ekskluzywną paletę Mercedesów, które w swoich epokach ustanowiły nowe standardy aerodynamiki”.

Smukłe, wygładzone karoserie nabrały znaczenia w budowie samochodów w latach 30. ubiegłego stulecia. Inżynierowie i projektanci uznali, że im wyższa prędkość auta wynikająca z zaawansowania napędu i zawieszenia, tym większe znaczenie ma optymalizacja oporu powietrza. Jednym z wczesnych reprezentantów kultury innowacji Mercedes-Benz jest Benz 200 HP z 1909 roku. Podczas Techno Classica 2015 pojazd ten, znany na świecie jako „Blitzen-Benz”, otworzy wystawę tematyczną ekskluzywnych, sportowych modeli wyznaczających kierunki rozwoju aerodynamiki w historii Mercedes-Benz – a także w historii motoryzacji w ogóle.

Hołdując tej tradycji, Mercedes-Benz Classic zaprezentuje też dwa unikatowe pojazdy zbudowane z myślą o ustanawianiu nowych rekordów prędkości: pierwszy z nich został stworzony na bazie bolidu W 25 w 1936 roku. Za jego kierownicą Rudolf Caracciola rozpędził się do 372,1 km/h. Cztery dekady później, w 1978 roku, inżynierowie Mercedes-Benz zbudowali prototyp C 111-III z 5-cylindrowym silnikiem Diesla, który na włoskim torze Nardo pobił dziewięć światowych rekordów prędkości.

Od sukcesu projektantów do mistrzostwa świata
Kamieniem milowym w dziedzinie aerodynamiki był Mercedes-Benz 540 K Streamliner (W 29) z 1938 roku, bazujący na topowym wówczas modelu spod znaku trójramiennej gwiazdy. W uzyskaniu wyjątkowo niskiego współczynnika oporu powietrza (Cd = 0,36) pomogły mu nie tylko wygładzone kształty karoserii, ale również dopracowanie detali i zabudowa podwozia.

Niezrównana aerodynamika i sportowe walory są też wyróżnikiem wyścigowych Mercedesów – takich jak prezentowane podczas Techno Classica Srebrne Strzały, które zdominowały sporty motorowe w latach 1954-1955. Pierwsza z nich to zoptymalizowana pod kątem aerodynamiki wersja bolidu W 196 R. Wraz z tym modelem Mercedes-Benz powrócił po wojnie do rywalizacji w Formule 1, i to w niezrównanym stylu. Już w pierwszym wyścigu sezonu 1954 – Grand Prix Francji – Juan Manuel Fangio i Karl Kling wywalczyli nim dwa pierwsze miejsca. Wkrótce Fangio zdobył dla Mercedes-Benz tytuł mistrza świata i powtórzył swój wyczyn rok później.

Na sezon 1955 projektanci niemieckiej marki przygotowali również bazujący na bolidzie F1 samochód wyścigowy 300 SLR (W 196 S). Właśnie za jego kierownicą Stirlng Moss i Denis Jenkinson w niebywałym stylu wygrali Mille Miglia. Prezentowany na targach Techno Classica egzemplarz 300 SLR-a z numerem „722” upamiętnia ten legendarny triumf .

Wydajność w produkcji seryjnej
Wyniki badań w obszarze aerodynamiki, doświadczenia zgromadzone w sportach motorowych i rekordowe osiągnięcia są wpisane w proces projektowania seryjnych Mercedesów. Na przestrzeni dekad w ofercie regularnie pojawiały się modele w wyjątkowy sposób łączące opływową stylizację i sportowy charakter, takie jak Mercedes-Benz E 500 (W 124) oraz obecny CLA 45 AMG Shooting Brake (X117). Pierwszy z nich zadebiutował w 1991 roku jako 500 E, czyli topowa odmiana typoszeregu 124 – samochodu opracowanego ze szczególnym naciskiem na optymalizację aerodynamiki. CLA 45 AMG Shooting Brake to czwarty model Mercedes-Benz o wysokich osiągach w segmencie aut kompaktowych. I tu najwyższe standardy wydajności, osiągów i designu spotykają się ze znakomitymi walorami aerodynamicznymi. Obecność CLA na targach w Essen podkreśla wagę historycznych wartości Mercedes-Benz w projektowaniu nowych konstrukcji.

27. targi Techno Classica potrwają w centrum wystawienniczym Messe Essen w dniach 15-19 kwietnia 2015 roku. Pokaz klasycznych pojazdów, odbywający się pod hasłem „Podziel się pasją”, jest największym tego typu wydarzeniem na świecie. Swoje ekspozycje zaprezentuje tu ponad 25 marek samochodów i 200 klubów motoryzacyjnych. Łącznie, organizatorzy spodziewają się około 1250 wystawców i ponad 190 tys. gości.

Samochody prezentowane przez Mercedes-Benz Classic podczas Techno Classica 2015

Benz 200 HP „Blitzen-Benz” z 1909 roku
U progu XX wieku kierowcy wyścigowi i producenci samochodów marzyli, by pobić magiczną wówczas granicę prędkości – 200 km/h. Benz dokonał tego po raz pierwszy w historii automobilem zasilanym silnikiem benzynowym: na brytyjskim torze Brooklands model 200 HP w 1909 roku uzyskał prędkość 202,7 km/h, a dwa lata później na Florydzie rozpędził się aż do 228,1 km/h. „Blitzen-Benz” stał się tym samym najszybszym samochodem świata, szybszym od któregokolwiek samolotu lub pociągu. Jego rekord pozostał aktualny przez 8 lat.

Dane techniczne: Benz 200 HP „Blitzen-Benz” (1909)
4-cylindrowy silnik o pojemności 21 504 ccm, moc 147 kW (200 KM) przy 1600 obr./min, prędkość maksymalna 228 km/h

Mercedes-Benz W 25 z 1936 roku
W 1936 roku Mercedes-Benz zbudował na bazie wyścigowego W 25 unikatowy pojazd do bicia rekordów prędkości. Wyposażono go w pierwszą w historii opływową karoserię, zasłaniającą również koła i podwozie. Aerodynamikę pojazdu dopracowano w tunelu aerodynamicznym fabryki Zeppelin. Pod maskę trafił sprawdzony silnik MD 25 DAB o mocy 453 kW (616 KM), czyli o około 60 kW (82 KM) wyższej niż generowała 8-cylindrowa, rzędowa jednostka napędzająca oryginalny bolid W 25.

26 października Rudolf Caracciola ustanowił tym pojazdem trzy międzynarodowe rekordy prędkości w klasie B (pojemność od 5 do 8 litrów) – na dystansie 1 km, 1 mili (1609,34 m) oraz 5 mil (8046,72 m), w każdym przypadku ze startu lotnego. Uzyskał wówczas prędkość maksymalną 372,1 km/h. 11 listopada pobił dwa kolejne rekordy, tym razem na odcinku 5 i 10 mil (odpowiednio, 8046,72 oraz 16093,44 m), również ze startu lotnego. Średnia prędkość z przejazdów w obu kierunkach wyniosła 333,5 km/h.

Dane techniczne: Mercedes-Benz W 25 (1936)
Silnik V12 o pojemności 5577 ccm, moc 453 kW (616 KM), prędkość maksymalna 372 km/h

Mercedes-Benz 540 K Streamliner (W 29) z 1938 roku
Zbudowany w 1938 roku Mercedes-Benz 540 K Streamliner stanowi ukoronowanie rozwoju zoptymalizowanych aerodynamicznie Mercedesów z lat 30. Unikatowy egzemplarz bazował na topowym wówczas modelu producenta i wyznaczał niespotykane standardy, zarówno w kwestiach technologii, jak i w dziedzinie estetyki. W ten sposób Mercedes-Benz zainicjował trend, który rozszerzył się na całą branżę motoryzacyjną – błyskawiczny postęp techniczny i rosnąca sieć dróg szybkiego ruchu umożliwiły sprawniejsze podróżowanie. Równolegle znaczenia nabierała aerodynamika samochodów osobowych, zwłaszcza w odniesieniu do wydajności. Opływowe linie aluminiowej karoserii 540 K Streamlinera w połączeniu z zabudowanym podwoziem pozwoliły wzorowo wykorzystać rezultaty prac inżynierskich i uzyskać współczynnik oporu powietrza na sensacyjnie niskim poziom Cd = 0,36. Po kompleksowej restauracji w 2014 roku Mercedes-Benz po raz kolejny zaprezentuje ten wyjątkowy pojazd szerokiej publiczności.

Dane techniczne: Mercedes-Benz W 25 (1936)
Silnik R8 o pojemności 5401 ccm, moc 85 kW (115 KM) lub 132 kW (180 KM) w wersji z doładowaniem, prędkość maksymalna 185 km/h

Mercedes-Benz W 196 R (1954)
W 1954 roku Mercedes-Benz wrócił do wyścigów Grand Prix z całkiem nowy samochodem wyścigowym. W 196 R powstał zgodnie z nowymi wymogami, do których należał między innymi 2,5-litrowy limit pojemności dla wolnossących silników. Inżynierowie ze Stuttgartu opracowali 2,5-litrową jednostkę o mocy 188 kW (256 KM) przy 8260 obr./min. Rok później jej moc zwiększono do 256 kW (290 KM) przy 8500 obr./min. Najpierw bolid powstał w wersji zoptymalizowanej pod kątem aerodynamiki – w czasie pierwszego w sezonie Grand Prix we francuskim Reims samochody mogły bowiem rozwijać znaczne prędkości. W 196 R otrzymał lekką i wytrzymałą ramę przestrzenną, zawieszenie na drążkach skrętnych i nową, jednoprzegubową wahliwą oś tylną, a także ogromne, chłodzone hamulce bębnowe Duplex. Do napędu W 196 R posłużył rzędowy silnik 8-cylindrowy z bezpośrednim wtryskiem paliwa oraz desmodroniczny rozrząd (z krzywkami do otwierania i zamykania zaworów zamiast sprężyn), umożliwiający osiąganie wysokich prędkości obrotowych. Już na otwarciu sezonu 1954, we wspomnianym Grand Prix Francji, kierowcy W 196 R – Juan Manuel Fangio i Karl Kling – zajęli dwa pierwsze miejsca. Fangio ukończył sezon z tytułem mistrza świata, a w zmodernizowanej wersji bolidu wygrał ostatni wyścig, w którym W 196 R brał udział – Grand Prix Włoch w 1955 roku. To przypieczętowało jego drugi mistrzowski tytuł za kierownicą Srebrnej Strzały.

Dane techniczne: Mercedes-Benz W 196 R z opływowym nadwoziem
Silnik R8 o pojemności 2497 ccm, moc od 188 kW (256 KM) do 213 kW (290 KM), prędkość maksymalna ponad 300 km/h

Mercedes-Benz 300 SLR (W 196 S), rok 1955
300 SLR zapewnił Mercedesowi zwycięstwo w Światowych Mistrzostwach Samochodów Sportowych w sezonie 1955. Zasadniczo, pojazd bazował na bolidzie F1 W 196 R, otrzymał jednak dwuosobową karoserię i – z uwagi na brak limitów pojemności – rozwiercony do 3 litrów silnik R8. Blok jednostki wykonano nie ze stali, ale z lekkich stopów, a do jej zasilania służyła zwykła benzyna premium – w przeciwieństwie do specjalnego paliwa wyścigowego na bazie metanolu, używanego do tankowania W 196 R. Moc 228 kW (310 KM) w połączeniu z niezrównaną trwałością zapewniły 300 SLR przewagę nad rywalami – oraz szereg imponujących zwycięstw, w tym w Mille Miglia, Grand Prix Szwecji oraz rozgrywanym na Sycylii wyścigu Targa Florio. Podczas Mille Miglia w 1955 roku Stirling Moss i Denis Jenkinson uzyskali tym samochodem (z numerem startowym 722) średnią prędkość 157,65 km/h – i ustanowili rekord, którego do dzisiaj nie pobito. 300 SLR ma zresztą sukces wpisany w geny: wygrał każdy wyścig, w którym wystartował i który ukończył.

Dane techniczne: Mercedes-Benz 300 SLR (W 196 S)
Silnik R8 o pojemności 2982 ccm, moc 228 kW (310 KM), prędkość maksymalna ponad 300 km/h

Mercedes-Benz C 111-III z 1978 roku
W rodzinie prototypów C 111 wariant C 111-III był pierwszym z mocno przeprojektowaną pod kątem aerodynamiki karoserią. Zbudowano go na fali sukcesów poprzednika – C 111-IID, który pobił szereg rekordów prędkości na włoskim torze Nardo. O ile jednak C 111-IID w dużej mierze bazował na zasilanym jednostką Wankla coupe C 111-II z 1970 roku, o tyle kolejny prototyp powstał od zera pod kierunkiem prof. Hansa Scherenberg. Miał dłuższy rozstaw osi, tylną „płetwę” oraz zabudowane podwozie, które wraz z nowym, opływowym nadwoziem w znaczącym stopniu przyczyniły się do jego sukcesu. Auto poddano skrupulatnym testom w tunelu aerodynamicznym. Jego karoserię wykonano z plastiku, a do napędu wykorzystano 5-cylindrowego diesla wzmocnionego do 169 kW (230 KM). W rezultacie prędkość maksymalna C 111-III przekraczała 300 km/h. W 1978 roku prototyp ustanowił na torze Nardo dziewięć rekordów świata – m.in. na dystansie ponad 1000 mil (1609,344 km) średnią prędkość 319 km/h.

Dane techniczne: Mercedes-Benz C 111-III (1978)
Silnik R5 o pojemności 2999 ccm, moc 169 kW (230 KM), prędkość maksymalna ponad 300 km/h

Mercedes-Benz E 500 (W 124), rok 1994
Jesienią 1990 roku, podczas paryskich targów motoryzacyjnych, Mercedes-Benz zaprezentował sportową limuzynę 500 E. Choć na pierwszy rzut oka trudno było ją odróżnić od słabszych wersji, pod względem osiągów topowy reprezentant serii 124 grał w zupełnie innej lidze. Do jego napędu posłużył 5-litrowy silnik V8 z czterema zaworami na cylinder, bazujący na sprawdzonej jednostce M 119 z roadstera 500 SL (R 129). Ze standardową, 4-stopniową przekładnią automatyczną 500 E przyspieszał od 0 do 100 km/h w 5,9 s i rozwijał prędkość maksymalną 250 km/h (ograniczoną elektronicznie). Model wyróżniał się obniżonym o 23 mm zawieszeniem, dyskretnie poszerzonymi nadkolami i montowaną seryjnie kontrolą trakcji (ASR). Wraz z wprowadzeniem nowej nomenklatury osobowych Mercedesów w czerwcu 1993 roku, gdy formalnie narodziła się Klasa E, jego nazwę przemianowano na E 500.

Dane techniczne: Mercedes-Benz E 500 (W 124)
Silnik V8 o pojemności 4973 ccm, moc 235 kW (320 KM) przy 5600 obr./min, prędkość maksymalna 250 km/h (ograniczona elektronicznie)

Mercedes-Benz CLA 45 AMG Shooting Brake (X 117), rok 2015
W marcu 2015 roku CLA 45 AMG Shooting Brake zajął czołową pozycję w gamie stylowego kombi serii X 117. Model otrzymał najmocniejszy na świecie seryjny 4-cylindrowy silnik turbo: o pojemności 2 litrów i mocy 265 kW (360 KM), połączony z 7-stopniową przekładnią zautomatyzowaną AMG SPEEDSHIFT DCT oraz w pełni zmiennym napędem na obie osie 4MATIC. Jego dynamiczny profil oraz funkcjonalne wnętrze idą w parze z prawdziwie sportowymi osiągami i własnościami jezdnymi. Sprint do „setki” zajmuje mu jedynie 4,7 s.

Dane techniczne: CLA 45 AMG Shooting Brake (2015)
Silnik R4 o pojemności 1991 ccm, moc 265 kW (360 KM) przy 6000 obr./min, prędkość maksymalna 250 km/h (ograniczona elektronicznie)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*